Celibat to nałożona na siebie abstynencja od seksu. Reguła ta, znana również jako „Śluby nieszporne dla świeckich”, wzywa do ascetycznego życia, które obejmuje celibat i post. Chociaż wśród katolików wiele mówi się o celibacie, nie każdy zna najważniejsze faktu na jego temat. Ten artykuł rozwiewa wątpliwości!
Co to jest celibat?
Celibat to postanowienie, że nie będziesz miał dzieci. Celibat oznacza rezygnację z czynności seksualnych. Osoby żyjące w celibacie nie mają partnera.
Kiedy wprowadzono celibat?
Istnieją sprzeczne doniesienia na temat daty wprowadzenia celibatu w Kościele katolickim. Niektóre źródła podają, że został on wprowadzony w XI wieku, a inne, że w XII wieku. Encyklopedia katolicka wskazuje jednak, że celibat jako wymóg święceń sformalizowano dopiero w XII wieku. Celibat był wprowadzany w Kościele stopniowo. Niektórzy twierdzą, że najprawdopodobniej zaakceptowano go na Synodzie w Rzymie w 1074 roku. Celibat wprowadzono jako regułę życia mnichów, od których oczekiwano, że zostawią wszystko i spędzą życie w samotności.
Dlaczego wprowadzono celibat?
Celibat ustanowiono, aby promować rozwój monastycyzmu. Uważano, że zapewnia on wyższy poziom duchowości. Reguła wymaga, aby mężczyźni, którzy dołączają do kościelnej tradycji monastycznej, powstrzymywali się od seksu. W rzeczywistości Biblia nie wspomina wyraźnie o celibacie jako warunku koniecznym do przyjęcia święceń. W Nowym Testamencie małżeństwo jest przedstawiane jako akceptowany, a nawet normatywny stan życia.
Czy celibat jest zgodny z Biblią?
Celibat nie jest wspomniany w Biblii. Niektórzy uważają, że wymaganie celibatu przez Kościół katolicki oznacza sprzeniewierzenie się Pismowi Świętemu.
Dodaj komentarz